Dit artikel heel aandachtig gelezen, ben het eens met Jan zijn stelling.
Bron komt van HLN> Topics (waarschijnlijk abo nodig)
Onze opinie. "Nu scholen leerlingen bijna verplichten om op straat te komen voor klimaat: is het als kleinkind niet veel rebelser om te betogen voor extra personeel in woonzorgcentra?”
Klimaatspijbelaar. Veel kans dat het in 2019 door Van Dale wordt verkozen tot Woord van het Jaar, als opvolger van 'moordstrookje', nog zo'n woord dat donkergroen kleurt. Maar wordt het niet stilaan tijd om 'klimaatspijbelaar' te ontmaskeren als een contradictie in terminis? Want om op te komen voor het klimaat hoef je als scholier niet langer te spijbelen.
Betogen tijdens de lesuren wordt niet alleen gedoogd, het wordt dezer dagen zelfs aangemoedigd en her en der bijna verplicht door schooldirecties en leraarskamers. Zie Leuven gisteren. Zie Kortrijk, waar zelfs kleuters mee opstapten. Het is een kwestie van donderdagen voor de eerste crèche uw Lou en onze Gaspard mobiliseert voor het goede doel, gepamperd en al.
Hulde, andermaal, aan Anuna De Wever. Bewonderenswaardig is het hoe ze als 17-jarige de perfecte mix tussen idealisme en maturiteit blijft vinden om telkens weer de juiste toon aan te slaan, gevraagd naar haar mening over het ontslag van Joke Schauvliege en het sms-bombardement door andere klimaatactivisten. Aangeboren klasse, politiek grof wild van zodra ze de verkiesbare leeftijd zal hebben bereikt. Wie juffrouw De Wever blijft afdoen als een marionet van de klimaatlobby, is aan een gezinsverpakking Rennie toe.
Anuna laat zich niet manipuleren, maar dat neemt niet weg dat ze stilaan door God en klein Pierke is gerecupereerd. Leuven lag gisteren aan haar voeten. De rode burgemeester Mo Ridouani en de groene klimaatschepen David Dessers betuigden het jonge volk hun politieke steun. Was dat oprecht? Ja. Maar ruikt het naar electoraal opportunisme? Absoluut. Evenzeer als de kritiek daarop van N-VA bij monde van de Leuvenaar Lorin Parys en de niet-Leuvenaar Theo Francken. Want telkens als de linkse partijen het klimaatprotest naar zich toe trekken, rekenen zij zich rijk als tegenpartij van ecorealisten. 26 mei, verder reikt hun horizon niet.
Je zult maar 16 zijn en denken dat je met je spitante slogans rebelleert tegen vorige generaties die de aarde eigenhandig hebben opgewarmd. Waarna mama en oma opduiken in je eigen betoging in Leuven, Luik of Kortrijk. Haast ongemerkt betoogden gisteren in Brussel een duizendtal zorgkundigen voor extra personeel in onze woonzorgcentra. Zou het als kleinkind niet veel rebelser, dringender en dwingender zijn om daarin mee te lopen? Spijbelen voor oma, omdat de zorg en de tijd die aan haar kan worden besteed, daar in haar kamertje in het rusthuis, veel dichter bij ons bed en het hare ligt dan de strijd tegen een opwarming waarin Leuven, Luik of Kortrijk er amper toe doen, tenzij diep achter de komma.
Is dat geen ideetje, beste scholen, om tussen twee donderdagen uw leerlingen een hele dinsdag of een halve vrijdag mee te nemen naar het verblijf van hun overgrootmoeder (89) of hun opa (78), om daar te zien, te voelen, te ruiken hoeveel handen er tekort zijn om hun meest dringende noden te lenigen en hen in hun waarde te laten als oude mens? Ik zou het niet erg vinden mocht mijn zoon spijbelen om tijd te stelen met zijn grootmoeder, nu het nog heel even kan. Liever wil ik geen keuze maken tussen wat het meeste dringt, maar als ik toch moet kiezen: laat ze dan nog maar even smelten, die ijskap.
Kaiser
Bron komt van HLN> Topics (waarschijnlijk abo nodig)
Onze opinie. "Nu scholen leerlingen bijna verplichten om op straat te komen voor klimaat: is het als kleinkind niet veel rebelser om te betogen voor extra personeel in woonzorgcentra?”
Klimaatspijbelaar. Veel kans dat het in 2019 door Van Dale wordt verkozen tot Woord van het Jaar, als opvolger van 'moordstrookje', nog zo'n woord dat donkergroen kleurt. Maar wordt het niet stilaan tijd om 'klimaatspijbelaar' te ontmaskeren als een contradictie in terminis? Want om op te komen voor het klimaat hoef je als scholier niet langer te spijbelen.
Betogen tijdens de lesuren wordt niet alleen gedoogd, het wordt dezer dagen zelfs aangemoedigd en her en der bijna verplicht door schooldirecties en leraarskamers. Zie Leuven gisteren. Zie Kortrijk, waar zelfs kleuters mee opstapten. Het is een kwestie van donderdagen voor de eerste crèche uw Lou en onze Gaspard mobiliseert voor het goede doel, gepamperd en al.
Hulde, andermaal, aan Anuna De Wever. Bewonderenswaardig is het hoe ze als 17-jarige de perfecte mix tussen idealisme en maturiteit blijft vinden om telkens weer de juiste toon aan te slaan, gevraagd naar haar mening over het ontslag van Joke Schauvliege en het sms-bombardement door andere klimaatactivisten. Aangeboren klasse, politiek grof wild van zodra ze de verkiesbare leeftijd zal hebben bereikt. Wie juffrouw De Wever blijft afdoen als een marionet van de klimaatlobby, is aan een gezinsverpakking Rennie toe.
Anuna laat zich niet manipuleren, maar dat neemt niet weg dat ze stilaan door God en klein Pierke is gerecupereerd. Leuven lag gisteren aan haar voeten. De rode burgemeester Mo Ridouani en de groene klimaatschepen David Dessers betuigden het jonge volk hun politieke steun. Was dat oprecht? Ja. Maar ruikt het naar electoraal opportunisme? Absoluut. Evenzeer als de kritiek daarop van N-VA bij monde van de Leuvenaar Lorin Parys en de niet-Leuvenaar Theo Francken. Want telkens als de linkse partijen het klimaatprotest naar zich toe trekken, rekenen zij zich rijk als tegenpartij van ecorealisten. 26 mei, verder reikt hun horizon niet.
Je zult maar 16 zijn en denken dat je met je spitante slogans rebelleert tegen vorige generaties die de aarde eigenhandig hebben opgewarmd. Waarna mama en oma opduiken in je eigen betoging in Leuven, Luik of Kortrijk. Haast ongemerkt betoogden gisteren in Brussel een duizendtal zorgkundigen voor extra personeel in onze woonzorgcentra. Zou het als kleinkind niet veel rebelser, dringender en dwingender zijn om daarin mee te lopen? Spijbelen voor oma, omdat de zorg en de tijd die aan haar kan worden besteed, daar in haar kamertje in het rusthuis, veel dichter bij ons bed en het hare ligt dan de strijd tegen een opwarming waarin Leuven, Luik of Kortrijk er amper toe doen, tenzij diep achter de komma.
Is dat geen ideetje, beste scholen, om tussen twee donderdagen uw leerlingen een hele dinsdag of een halve vrijdag mee te nemen naar het verblijf van hun overgrootmoeder (89) of hun opa (78), om daar te zien, te voelen, te ruiken hoeveel handen er tekort zijn om hun meest dringende noden te lenigen en hen in hun waarde te laten als oude mens? Ik zou het niet erg vinden mocht mijn zoon spijbelen om tijd te stelen met zijn grootmoeder, nu het nog heel even kan. Liever wil ik geen keuze maken tussen wat het meeste dringt, maar als ik toch moet kiezen: laat ze dan nog maar even smelten, die ijskap.
Kaiser
Jan Segers
شارك عبر الماسنجر
