Naam forum / spel:
The Big Red
Leeftijd / Verjaardag:
20
Woonplaats:
West-Vlaanderen
Foto: (hoeft niet, mag wel)
Mijn beroep / opleiding:
Geneeskunde, hopelijk start ik in mijn 3de jaar in september
Mijn hobbies/interesses:
Ik ben lid van de Scouts en daar kruipt ook het grootste deel van mijn tijd in. Daarnaast zet ik graag een stapje in de wereld om de volgende morgen te crashen met een serietje.
Mijn lievelingsmuziek:
Moeilijk te zeggen, beetje van alles meer Rock/ lichte metal. Hangt af van mijn humeur.
Mijn lievelingsfilms/-series:
Vanalles en nog wat:
Mijn grepolis 'carriere':
Ik heb me geregistreerd op 23-03-2014, mijn eerste wereld was Heraklion. Daar kwam ik als noobje terecht in het woelige water van OC54. Ik werd lid van de eerste de beste alliantie die me wilde hebben, dat was The Lions (als ik het me goed herriner). De oprichter werd inactief en de alliantie viel uit elkaar en de spelers gingen alle kanten op. Ik werd lid van Angry Bulls- na een succesvolle snipe. Later ben ik nog doorgegaan naar Angry Bulls, maar veel heb ik niet gedaan deze wereld. Ik ben gestopt toen ik een 30tal steden had.
In de tussentijd was ik ook begonnen op Ithaka, want verslavend als dit spelletje is, was ik niet verzadigd met 1 wereld. Tot mijn verbazing leek alles veel sneller te gaan dan ik het me herrinerde van op Heraklion. De beginnersbescherming was pas afgelopen en ik kon bijna een stadje overnemen. Wat een verschil! Ik kwam terecht in een alliantie met wat bekende gezichten van op Heraklion en de skypechat onveilig maakte tot in de vroege uurtjes. Het toemalige TBC strooide samen met een mysterieuze reset roet in het eten. Met 4 besloten we de grote oversteek te wagen naar een verre oceaan. 2 besloten een frisse start te maken en van 0 te beginnen, ik vond dat echter maar niets en besloot dan maar een kolo op weg te sturen naar het verre OC66. Na 2 dagen spanning, konden beide kolonisatieschepen veilig voet aan wal zetten. Het moment was gekomen om afscheid te nemen van OC44 en mijn steden uit handen van TBC te houden, wat niet helemaal gelukt is. In OC66 leek alles vredevol te verlopen tot BBSG vond dat het tijd werd hun cluster uit te breiden naar OC66. Opnieuw besloot ik te verhuizen, maar ik hield wel contact met enkele Bad Boys and Sweet Girls. Grepolis was saai en ik werd inactiever af en eens inloggen, wat gebouwtjes aanklikken en dat was het dan. Tot een van mijn contacten me vroeg op ik zin had om zijn alliantie (BBSG) te joinen. Vol goede moed tikte ik een sollicitatiebrief en met een bang hartje verstuurde ik deze naar de recruiter. Ik werd toegelaten en kon mijn geluk niet op, ik kreeg wat IO's zodat ik kon aanpikken en groeien. De WW kwamen eraan en ik voelde de spanning stijgen, ik had geen idee wat ik kon verwachten. Ik creeërde een hopplaatsje door naar CITADELS te gaan, waar ik het best naar mijn zin had en ook ben blijven hangen tot ik vorige week weer bij BBSG terecht kwam na de fusie. Hoewel ik hier vaak op het randje van stoppen heb gestaan, ben ik blij dat ik ben blijven doorzetten. Vandaar dat op mijn IG profiel staat: Circumstances are the rulers of the weak; they are but the instruments of the wise
Na wat korte avontuurtjes op Juktas en Lamia was ik op zoek naar een nieuwe wereld om wat serieuze te spelen. Die wereld zou Naxos worden. Vol goede moed begon ik en ik deed het niet slecht, maar alles ging zo traag. Ik begon weer in de eerste de beste alliantie, maar toen deze inactief begon te worden, vertrok ik naar wise guys. De eiland waar ik op lig zijn echter grotendeels in het bezit van Hyena waardoor ik mezelf in een nieuwe positie bevind, omringt door vijanden. En daar heb ik het momenteel erg naar mijn zin
Ik zou niet kunnen leven zonder..
De mensen om me heen, waarmee ik plezier kan maken en dom kan doen. Eventueel eens de mist in gaan, maar me toch appreciëren (of dat denk ik toch
) zoals ik ben. Ik probeer altijd open te staan voor mensen zonder een vooroordeel te vormen, hoe moeilijk dat soms ook is.
Ik hou niet van..
Schreeuwers & minachtende spelers. Ik vind dat elke speler respect verdient, ook al is deze toevallig je vijand.
Hopelijk is dit een duidelijke voorstelling, want mijn tekst is wat langer uitgevallen dan ik verwacht had
Als mensen nog vragen hebben: SHOOT!
The Big Red
Leeftijd / Verjaardag:
20
Woonplaats:
West-Vlaanderen
Foto: (hoeft niet, mag wel)
Mijn beroep / opleiding:
Geneeskunde, hopelijk start ik in mijn 3de jaar in september
Mijn hobbies/interesses:
Ik ben lid van de Scouts en daar kruipt ook het grootste deel van mijn tijd in. Daarnaast zet ik graag een stapje in de wereld om de volgende morgen te crashen met een serietje.
Mijn lievelingsmuziek:
Moeilijk te zeggen, beetje van alles meer Rock/ lichte metal. Hangt af van mijn humeur.
Mijn lievelingsfilms/-series:
Vanalles en nog wat:
Spoiler
Mijn grepolis 'carriere':
Ik heb me geregistreerd op 23-03-2014, mijn eerste wereld was Heraklion. Daar kwam ik als noobje terecht in het woelige water van OC54. Ik werd lid van de eerste de beste alliantie die me wilde hebben, dat was The Lions (als ik het me goed herriner). De oprichter werd inactief en de alliantie viel uit elkaar en de spelers gingen alle kanten op. Ik werd lid van Angry Bulls- na een succesvolle snipe. Later ben ik nog doorgegaan naar Angry Bulls, maar veel heb ik niet gedaan deze wereld. Ik ben gestopt toen ik een 30tal steden had.
In de tussentijd was ik ook begonnen op Ithaka, want verslavend als dit spelletje is, was ik niet verzadigd met 1 wereld. Tot mijn verbazing leek alles veel sneller te gaan dan ik het me herrinerde van op Heraklion. De beginnersbescherming was pas afgelopen en ik kon bijna een stadje overnemen. Wat een verschil! Ik kwam terecht in een alliantie met wat bekende gezichten van op Heraklion en de skypechat onveilig maakte tot in de vroege uurtjes. Het toemalige TBC strooide samen met een mysterieuze reset roet in het eten. Met 4 besloten we de grote oversteek te wagen naar een verre oceaan. 2 besloten een frisse start te maken en van 0 te beginnen, ik vond dat echter maar niets en besloot dan maar een kolo op weg te sturen naar het verre OC66. Na 2 dagen spanning, konden beide kolonisatieschepen veilig voet aan wal zetten. Het moment was gekomen om afscheid te nemen van OC44 en mijn steden uit handen van TBC te houden, wat niet helemaal gelukt is. In OC66 leek alles vredevol te verlopen tot BBSG vond dat het tijd werd hun cluster uit te breiden naar OC66. Opnieuw besloot ik te verhuizen, maar ik hield wel contact met enkele Bad Boys and Sweet Girls. Grepolis was saai en ik werd inactiever af en eens inloggen, wat gebouwtjes aanklikken en dat was het dan. Tot een van mijn contacten me vroeg op ik zin had om zijn alliantie (BBSG) te joinen. Vol goede moed tikte ik een sollicitatiebrief en met een bang hartje verstuurde ik deze naar de recruiter. Ik werd toegelaten en kon mijn geluk niet op, ik kreeg wat IO's zodat ik kon aanpikken en groeien. De WW kwamen eraan en ik voelde de spanning stijgen, ik had geen idee wat ik kon verwachten. Ik creeërde een hopplaatsje door naar CITADELS te gaan, waar ik het best naar mijn zin had en ook ben blijven hangen tot ik vorige week weer bij BBSG terecht kwam na de fusie. Hoewel ik hier vaak op het randje van stoppen heb gestaan, ben ik blij dat ik ben blijven doorzetten. Vandaar dat op mijn IG profiel staat: Circumstances are the rulers of the weak; they are but the instruments of the wise
Na wat korte avontuurtjes op Juktas en Lamia was ik op zoek naar een nieuwe wereld om wat serieuze te spelen. Die wereld zou Naxos worden. Vol goede moed begon ik en ik deed het niet slecht, maar alles ging zo traag. Ik begon weer in de eerste de beste alliantie, maar toen deze inactief begon te worden, vertrok ik naar wise guys. De eiland waar ik op lig zijn echter grotendeels in het bezit van Hyena waardoor ik mezelf in een nieuwe positie bevind, omringt door vijanden. En daar heb ik het momenteel erg naar mijn zin
Ik zou niet kunnen leven zonder..
De mensen om me heen, waarmee ik plezier kan maken en dom kan doen. Eventueel eens de mist in gaan, maar me toch appreciëren (of dat denk ik toch
) zoals ik ben. Ik probeer altijd open te staan voor mensen zonder een vooroordeel te vormen, hoe moeilijk dat soms ook is.Ik hou niet van..
Schreeuwers & minachtende spelers. Ik vind dat elke speler respect verdient, ook al is deze toevallig je vijand.
Hopelijk is dit een duidelijke voorstelling, want mijn tekst is wat langer uitgevallen dan ik verwacht had
Als mensen nog vragen hebben: SHOOT!
The Big Red
شارك عبر الماسنجر
