Vandaag is het 4 mei, morgen 5 mei. Twee dagen waarop we herdenken en vieren wat er rondom de Tweede Wereldoorlog gebeurd is, maar ook alle oorlogssituaties daarna. Enkele punten stuiten mij tegen de borst: WW2 zelf is wellicht iets waarop we ons, zo lang na dato, niet zo sterk op zouden moeten focussen. Het was een ramp, een verschrikkelijke tijd, maar op een gegeven moment zijn we daar wel klaar mee, toch? Maar, wat mij meer dwars zit, is de rol van Nederland in bijvoorbeeld Indonesië (maar ook in Srebrenica en de 'vredesmissies' in het Midden-Oosten), en voornamelijk de rol van Nederland als land, Nederlanders als volk, in de Tweede Wereldoorlog zelf. Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat we onszelf elk jaar met droge ogen in een slachtofferrol kunnen positioneren, om zonder enige vorm van (zelf)reflectie en historisch besef te doen alsof Nederland als land het recht heeft om op deze wijze te herdenken?
4 en 5 mei:
Tijdens de Nationale Herdenking herdenken wij de Nederlandse oorlogsslachtoffers. Allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, en daarna in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.
Op 5 mei vieren we dat we in Nederland in vrijheid leven. We vieren dat we in 1945 bevrijd zijn van de Duitse bezetting in Europa en de Japanse bezetting in Azië en dat we sindsdien in het Koninkrijk der Nederlanden vrij zijn van oorlog en onderdrukking.
5 mei is ook een dag om ons te bezinnen op het belang van vrijheid en ons te realiseren dat vrijheid kwetsbaar is. Voor de vrijheid in Nederland hebben velen gevochten en zelfs hun leven gegeven.
Het einde van de Tweede Wereldoorlog betekende niet dat een einde kwam aan oorlog in de wereld. Nog dagelijks lijden mensen onder gewapende conflicten en de schending van mensenrechten. Op veel plaatsen ter wereld moeten mensen dagelijks vechten voor hun bestaan. 5 mei is daarom óók de dag waarop we ons bezinnen op onvrijheid elders in de wereld.
We herdenken de Nederlandse oorlogsslachtoffers, waaronder bijvoorbeeld de 104000 Nederlandse Joden die tijdens WW2 vermoord zijn. 104000, oftewel 75% van de Nederlandse Joodse gemeenschap. Dit percentage komt erop neer dat relatief gezien 'van' Nederland de meeste Joden zijn vermoord, op Duitsland, Oostenrijk en Tsjechië na. Hoewel dit opmerkelijke hoge aantal niet zuiver veroorzaakt is door de voor mijn standpunt relevante redenen, is het een feit dat in Nederland er relatief weinig verzet was, veel medewerking en hulp met / aan de bezetters, etc. Nederland als land heeft nooit iets gedaan om de Jodenvervolging tegen te gaan, sterker nog, een groot deel van het officiële apparaat heeft hier actief aan meegewerkt, ons koningshuis had ook geen beste rol. Ironisch, Bernhard die NSDAP-er was (en trouwde met Juliana op een moment dat kamp Dachau al jaren gebouwd was), bij een onderafdeling van de SS zat, de nazigroet die op de bruiloft van hem en Juliana door alle aanwezigen gebracht werd, het vluchtgedrag van ons koningshuis, ...
Na WW2 zijn er 150000 Nederlanders gearresteerd (eerlijk is eerlijk, waarvan 3500 onterecht) n.a.v. collaboratie, landverraad en oorlogsmisdagen.
Volgende punt zijn onze vredesoperaties. Het is belachelijk om Nederlandse militairen te herdenken terwijl die vredesoperaties (over het algemeen) niet legitiem waren, voor een verslechterde situatie hebben gezorgd, en tot talloze onschuldige slachtoffers hebben geleid, slachtoffers die we niet (actief) herdenken.
tl;dr: De nazi's ondervonden in Nederland geen maatschappelijke weerstand, de Jodenvervolging in Nederland is voor een groot deel door Nederlanders uitgevoerd, en na WW2 is Nederland zelf (mede)schuldig geweest aan de dood van talloze mensen in oorlogssituaties, en daarom zijn 4 en 5 mei twee dagen vol hypocriet gejank.
Jullie gedachten?
4 en 5 mei:
Tijdens de Nationale Herdenking herdenken wij de Nederlandse oorlogsslachtoffers. Allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, en daarna in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.
Op 5 mei vieren we dat we in Nederland in vrijheid leven. We vieren dat we in 1945 bevrijd zijn van de Duitse bezetting in Europa en de Japanse bezetting in Azië en dat we sindsdien in het Koninkrijk der Nederlanden vrij zijn van oorlog en onderdrukking.
5 mei is ook een dag om ons te bezinnen op het belang van vrijheid en ons te realiseren dat vrijheid kwetsbaar is. Voor de vrijheid in Nederland hebben velen gevochten en zelfs hun leven gegeven.
Het einde van de Tweede Wereldoorlog betekende niet dat een einde kwam aan oorlog in de wereld. Nog dagelijks lijden mensen onder gewapende conflicten en de schending van mensenrechten. Op veel plaatsen ter wereld moeten mensen dagelijks vechten voor hun bestaan. 5 mei is daarom óók de dag waarop we ons bezinnen op onvrijheid elders in de wereld.
We herdenken de Nederlandse oorlogsslachtoffers, waaronder bijvoorbeeld de 104000 Nederlandse Joden die tijdens WW2 vermoord zijn. 104000, oftewel 75% van de Nederlandse Joodse gemeenschap. Dit percentage komt erop neer dat relatief gezien 'van' Nederland de meeste Joden zijn vermoord, op Duitsland, Oostenrijk en Tsjechië na. Hoewel dit opmerkelijke hoge aantal niet zuiver veroorzaakt is door de voor mijn standpunt relevante redenen, is het een feit dat in Nederland er relatief weinig verzet was, veel medewerking en hulp met / aan de bezetters, etc. Nederland als land heeft nooit iets gedaan om de Jodenvervolging tegen te gaan, sterker nog, een groot deel van het officiële apparaat heeft hier actief aan meegewerkt, ons koningshuis had ook geen beste rol. Ironisch, Bernhard die NSDAP-er was (en trouwde met Juliana op een moment dat kamp Dachau al jaren gebouwd was), bij een onderafdeling van de SS zat, de nazigroet die op de bruiloft van hem en Juliana door alle aanwezigen gebracht werd, het vluchtgedrag van ons koningshuis, ...
Na WW2 zijn er 150000 Nederlanders gearresteerd (eerlijk is eerlijk, waarvan 3500 onterecht) n.a.v. collaboratie, landverraad en oorlogsmisdagen.
Volgende punt zijn onze vredesoperaties. Het is belachelijk om Nederlandse militairen te herdenken terwijl die vredesoperaties (over het algemeen) niet legitiem waren, voor een verslechterde situatie hebben gezorgd, en tot talloze onschuldige slachtoffers hebben geleid, slachtoffers die we niet (actief) herdenken.
tl;dr: De nazi's ondervonden in Nederland geen maatschappelijke weerstand, de Jodenvervolging in Nederland is voor een groot deel door Nederlanders uitgevoerd, en na WW2 is Nederland zelf (mede)schuldig geweest aan de dood van talloze mensen in oorlogssituaties, en daarom zijn 4 en 5 mei twee dagen vol hypocriet gejank.
Jullie gedachten?
4 en 5 mei: hypocriet?
شارك عبر الماسنجر
